MATZUCA

MATZUCA

vox Graecobarbara Ματζοῦκα, apud Curopalatem de Offic. Aulae Constantinop. Loco sceptri, sedeam, quam vulgus vocat matzucam: clava est seu baculus, in summo capitatus, Massue Gallis, Ital. Mazza. Unde thymum capitatum ματζουκοςθόρυμβον vocat Neophytus, quod caput instar Massucae haberet, apud Salmas. ad Solin. p. 787.